Είναι τέλος Σεπτέμβρη, ο καιρός ακόμα ζεστός και έχουμε κανονίσει μια απογευματινή εξόρμηση στην παραλία της Μούντας για να γνωρίσουμε τους εθελοντές του Κατελειος γκρουπ. Η μεγάλη αμμώδης παραλία στα νότια της Κεφαλονιάς είναι από τις πιο σημαντικές περιοχές φωλεοποίησης της χελώνας Caretta caretta στο νησί ενώ o ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΕΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΚΑΙ ΧΕΡΣΑΙΑΣ ΖΩΗΣ είναι ο φύλακας προστάτης της παραλίας για περισσότερα από 20 χρόνια τώρα.
Φτάσαμε στην παραλία λίγο νωρίτερα από το ραντεβού μας και ενώ τα πιτσιρίκια απολάμβαναν παιχνίδι με τα κύματα, εμείς αναρωτιόμασταν αν όντως θα δούμε χελωνάκια όπως μας είχε πει τηλεφωνικά λίγες μέρες πριν η κ.Κατερίνα και πως είναι δυνατόν να είναι σίγουρη γι’άυτό. Μιλάμε για άγρια ζωή και δεν κλείνεις ραντεβού μαζί της πότε θα τη συναντήσεις! Μόλις έφτασε στην παραλία η μικρή ομάδα εθελοντών μας λύθηκαν όλες οι απορίες. Είναι η εποχή που η εκκόλαψη των αυγών έχει ολοκληρωθεί, οι περισσότεροι νεοσσοί έχουν βγει απ’τις φωλιές τους και είναι ήδη στη θάλασσα, οπότε η ομάδα ανοίγει τις φωλιές για να κάνει τον καθιερωμένο τους έλεγχο και να απεγκλωβίσει τυχόν χελωνάκια που παγιδεύτηκαν στη φωλιά και δεν έχουν καταφέρει να βγουν. Σήμερα λοιπόν θα ελέγχαμε παρέα δυο φωλιές!
Ξεκινήσαμε λοιπόν να περπατάμε προς τις φωλιές γεμάτοι ενθουσιασμό και αγωνία. Στη διαδρομή είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί τους πιο διεξοδικά για την προσπάθεια που κάνουν τόσα χρόνια και για όλα όσα έχουν καταφέρει. Η προστασία και η ανάδειξη της παραλίας, η δημιουργία περιβαλλοντικού κέντρου για ενημέρωση του κοινού, η σημαντική συμβολή για την ένταξη του Όρμου του Κατελειού στο Δίκτυο Ευρωπαϊκών Οικοτόπων (NATURA 2000) είναι κάποιες από τις δράσεις γα τα οποίες ο μικρός σύλλογος είναι περήφανος.
Η κουβέντα μας διακόπτεται μιας και φτάσαμε στην πρώτη φωλιά. Οι εθελοντές φοράνε τα γάντια τους και αρχίζουν προσεκτικά να σκάβουν. Μας εξηγούν τα σημάδια που έχουν βάλει και πως υπολογίζουν σε τι βάθος θα βρουν τα αυγά. Η φωλιά άνοιξε! Σιγά σιγά τα αυγά που έχουν εκκολαφθεί βγαίνουν και τοποθετούνται δίπλα στη φωλιά όπου θα καταμετρηθούν. Συνολικά έχουμε 70 αυγά που εκκολάφθηκαν επιτυχώς και 3 που δεν άνοιξαν ποτέ. Τα υπολείμματα των αυγών τοποθετούνται πίσω στη φωλιά και η τρύπα σκεπάζεται ξανά με άμμο.
Συνεχίζουμε για τη δεύτερη φωλιά. Ξανά η ίδια διαδικασία. Αυτή τη φορά όμως είμαστε τυχεροί, όχι μόνο ένα αλλά 5 μικρά χελωνάκια είναι ζωντανά! Τα βγάζουμε ένα ένα από τη φωλιά και φτιάχνουμε ένα διάδρομο για να τα διευκολύνουμε μιας και η απόσταση από τη θάλασσα είναι αρκετά μεγάλη. Εκστασιασμένοι μικροί και μεγάλοι παρακολουθούμε τα νεογέννητα χελωνάκια στην προσπάθεια τους να φτάσουν το νερό. Το ταξίδι της ζωής τους μόλις ξεκίνα! Κάποια προχωράνε αργά, ένα είναι πολύ γρήγορο και προσπερνά αυτά που είναι μπροστά του ενώ ένα άλλο δυσκολεύεται γιατί το μπροστά πτερύγιο δεν λειτουργεί καλά οπότε οι υπεύθυνοι αποφασίζουν να το πάρουν μαζί τους , να το φροντίσουν μέχρι να δυναμώσει και μετά να το αφήσουν στη θάλασσα.
Όσο εμείς χαζεύαμε τα χελωνάκια πριν φτάσουν στη θάλασσα, οι υπεύθυνες αντιλαμβάνονται ότι μια ¨γουρούνα¨διασχίζει την παραλία και έρχεται προς τα εμάς. Αρχίζουμε να κάνουμε νοήματα από μακριά στον οδηγό, μα αυτός χωρίς καν να κόψει ταχύτητα μας προσπερνά πατώντας πάνω στον διάδρομο που έχουμε φτιάξει. Τέτοια άσχημα περιστατικά συμβαίνουν συχνά όπως μας πληροφορούν, ενώ αμέσως καλούν το λιμεναρχείο. Ο οδηγός επιστρέφει στο σημείο και αυτή τη φορά σταματά οπότε και τον ενημερώνουμε πως δεν επιτρέπεται η διάσχιση της παραλίας με μηχανοκίνητα οχήματα. Μας απαντά φυσικά ότι δεν το γνωρίζει καθώς δεν υπάρχει σχετική πινακίδα, ζητά συγνώμη και απομακρύνεται. Δυστυχώς η παραλία μπορεί να προστατεύεται από διεθνείς συνθήκες, ωστόσο ο δήμος που είναι υπεύθυνος για την τοποθέτηση ειδικής σήμανσης, παρά τις πολλές επισημάνσεις των ανθρώπων του συλλόγου, κάθε χρόνο το αμελεί.
Όπως είναι φυσικό στο δρόμο της επιστροφής η συζήτηση επικεντρώθηκε στις κάθε είδους δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο σύλλογος. Τα δραστήρια μέλη είναι πολύ λίγα αλλά έχουν μεγάλα αποθέματα δύναμης και με τη βοήθεια λίγων φίλων και εθελοντών συνεχίζουν το πολύτιμο έργο τους. Κάποιοι τους κατηγορούν ότι είναι ενάντια στην ανάπτυξη του τόπου –μιας και δεν μπορεί να τσιμεντωθεί η παραλία, να πηγαινοέρχονται τζιπάκια και γουρούνες, να ρίχνουν έντονο φως στην παραλία τα ξενοδοχεία κλπ -, κάποιοι ότι κάνουν κακό στην εικόνα του τόπου όταν καταγγέλλουν σοβαρές περιβαλλοντικές παραβάσεις όπως πχ ανεξέλεγκτη διάθεση λυμάτων -είναι προτιμότερο να τα κρύβουμε κάτω απ’το χαλί ή να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν- ενώ η στήριξη από τους τοπικούς φορείς είναι ανύπαρκτη και μάλιστα πριν μήνες τους έδιωξαν από το κτήριο που είχαν στεγάσει το μουσείο-κέντρο πληροφόρησης με τη δικαιολογία ότι θα χρησιμοποιηθεί για άλλες ανάγκες , ωστόσο παραμένει άδειο και κλειστό μέχρι και σήμερα. Πριν φύγουμε απ’τον Κατελειό περάσαμε κι από το σπίτι της κ.Κατερίνας όπου έχουν μεταφερθεί προσωρινά τα εκθέματα του κέντρου. Απολιθώματα, όστρακα, ενημερωτικό υλικό παραμένουν στοιβαγμένα μέχρι να βρεθεί και πάλι ο κατάλληλος χώρος για να εκτεθούν .
Είπαμε αντίο με ανάμεικτα συναισθήματα και με την υπόσχεση να βρεθούμε ξανά. Η όρεξη και το πάθος αυτών των ανθρώπων δεν μπορεί παρά να μας συγκινεί και να μας εμπνέει και είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο να συνεχιστεί η αξιόλογη προσπάθεια τους.
Εάν έρθετε στην Κεφαλονιά να επισκεφθείτε οπωσδήποτε την όμορφη παραλία της Μούντας και γιατί όχι να βοηθήσετε εθελοντικά σε δράσεις καταγραφής και προστασίας που οργανώνει ο σύλλογος.
Η ιστοσελίδα του συλλόγου είναι kateliosgroup.org
Η σελίδα τους στο facebook, εδώ.