Τρεχαντήρια.. ξύλινα παραδοσιακά σκαριά άρρηκτα συνδεδεμένα με τις ελληνικές θάλασσες. Το όνομα τρεχαντήρι, ένα γρήγορο πλοίο που “τρέχει”, προέρχεται κατα πάσα πιθανότητα απο τη βυζαντινή λέξη “τροχαντήρας” (ποδόσταμα της πρύμνης). Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι το μεγάλο πλάτος σχετικά με το μήκος του (μήκος : πλάτος 3:1), και το σχήμα της πλώρης του με την έντονη καμπύλη. Το τρεχαντήρι δεν είχε ιστορικό ναυαγίου και έβγαινε με οποιαδήποτε θάλασσα και γι’ αυτό το λόγο άλλωστε από το 17αι. μέχρι σήμερα δεν έχει υποστεί ουσιαστικές αλλαγές . H σημαντικότερη μεταβολή, που έχει υποστεί μεταγενέστερα, περίπου από το 1920, είναι η κατάργηση των πανιών σαν μέσο πρόωσης και η αντικατάστασή τους με εσωλέμβιες πετρελαιομηχανές. Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί την καταστροφή των μικρών ξυλινων αλιευτικών σκαφών.Από το 1991 έως σήµερα περίπου 10.500 παραδοσιακά σκάφη, στην πλειονότητά τους Τρεχαντήρια, έχουν καταστραφεί. Έτσι σήμερα, το ελληνικό παραδοσιακό ξύλινο σκάφος, κινδυνεύει να εξαφανιστεί.
Ο Άγιος Σώστης, είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα παραδοσιακά σκάφη, ζωντανό μοντέλο ελληνικής ναυπηγικής τέχνης. Κατασκευασμένο στο Πέραμα, στα φημισμένα ναυπηγεία του Μ.Ψαρρού, το 1946, ένα 25 τόννων βάρους και 14μ μήκους αλιευτικό ιστιοφόρο τρεχαντήρι από σαμιώτικο πεύκο. Το 1958 αγοράζεται από ένα ψαρά στην Καβάλα και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αλιευτικά της εποχής, ως γρι γρι, στα πλούσια νερά του Θρακικού πελάγους. Το 1988 αλλάζει χέρια, παραμένει όμως αλιευτικό και μεταφορικό εμπορευμάτων στα νερά του Βορείου Αιγαίου. Το 1992, ο νέος ιδιοκτήτης του, λάτρης της θάλασσας και της ελληνικής ναυπηγικής τέχνης, αποφασίζει να μπει στην επίπονη και δαπανηρή διαδικασία γενικής ανακατασκευής του σκαριού αλλάζοντας την καμπίνα, το σπιράγιο και την κουβέρτα, οπότε ο Άγιος Σώστης ξεκινά την καριέρα του ως τουριστικό σκάφος στην περιοχή της Καβαλας και της Θάσου. Στην περιοχή της Καβάλας γνωρίσαμε τον Αγ.ώστη και την ιστορία του, κι έτσι όταν αποφασίσαμε να ιδρύσουμε την Eco cruising ήταν η πρώτη μας επιλογή! Ως τα μέσα του 2010 έγιναν εργασίες συντήρησης, στα Λιμενάρια της Θάσου, με οδηγό τον έμπειρο καραβομαραγκό Θόδωρο Χαριτόπουλο και ατέλειωτες ώρες εργασίας προσωπικής, τεχνιτών και καλών φίλων!
Και έτσι στα μέσα Ιουλίου ο Άγιος Σώστης αποχαιρετώντας τα νερά του Αιγαίου έβαλε πλώρη για το Ιονίο Πέλαγος… Το ξύλο είναι ζωντανό και άμα το προσέχεις θα ζήσει μια ζωή… μας έλεγε ο μαστρο- Θόδωρος στο καρνάγιο στη Θάσο (…ένα από τα τελευταία 10 περίπου που απέμειναν στην Ελλάδα σήμερα να δουλεύουν με ξύλο…) Έτσι και μείς κάθε χειμώνα στις μαρίνες πλέον, και όχι στα καρνάγια… με πείσμα, αγάπη και μεράκι προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ναυτικής παράδοσης της χώρας μας. Και κάθε καλοκαίρι, προσφέρουμε με χαρά στον επισκέπτη την εμπειρία ενός ταξιδιού με ανοιχτούς ορίζοντες…
Στόχος και όνειρό μας… είναι το σκάφος να πλεύσει με ιστιοφορία ξανά!
Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.