Είμαστε στην Ιθάκη, σ'έναν πανέμορφο κόλπο στα νοτιοανατολικά του νησιού. Καταπράσινες πλάγιες, βοτσαλωτές παραλίες και κρυστάλλινα νερά συνθέτουν ένα τοπίο μαγευτικό. Εδώ βρίσκονται μερικές απ τις πιο ήσυχες παραλίες του νησιού, όπως τα Καμίνια και το Πέρα Πηγάδι, ενώ απέναντι σε μικρή απόσταση είναι το Νησόπουλο, ένα από τα μικρά νησιά της Ιθάκης.
Ο κόλπος όπως είναι φυσικό, αποτελεί πόλο έλξης για πολλά σκάφη, που αγκυροβολούν κοντά στις παραλίες ή στα καταγάλανα νερά ανάμεσα στην Ιθάκη και το Νησόπουλο.
Τι μπορεί να μας χαλάει την εικόνα σε έναν τέτοιο παράδεισο; Τα σκουπίδια φυσικά, που δεν λείπουν πλέον από καμία παραλία, όσο απομονωμένη κι αν είναι. Δυστυχώς όμως, εδώ δεν υπάρχουν μόνο οι συνήθεις ύποπτοι (πλαστικά μπουκάλια και μπιτόνια, σχοινιά, δίχτυα, σακούλες κλπ) που αφήνουν ασυνείδητοι ή φέρνει το κύμα. Το ρεύμα και ο αέρας έχουν ξεβράσει στις μικρές παραλίες ολόκληρους σωλήνες από πλαστικούς πλωτούς κλωβούς και μεγάλες πλαστικές σημαδούρες γεμάτες φελιζόλ, που κάποτε αποτελούσαν εξοπλισμό σε μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας.
Κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν έρθει από πολύ μακριά. Με μια γρήγορη ματιά τριγύρω εντοπίζουμε κάποιες εγκαταστάσεις στον απέναντι κάβο. Μπαίνουμε λοιπόν στο βαρκάκι και λίγο βορειότερα από το Νησόπουλο αρχίζουμε να βλέπουμε τα πρώτα κλουβιά. Είναι όλα παρατημένα και περνάμε πολύ προσεχτικά ανάμεσα τους, καθώς κοντά στην επιφάνεια υπάρχουν διάσπαρτοι λυμένοι κάβοι και σπασμένες σωλήνες. Όσο πλησιάζουμε στη μικρή παραλία που είναι εκεί κοντά, αντικρίζουμε την απόλυτη φρίκη! Παντού γύρω όλα είναι καλυμμένα με πλαστικό! Τεράστιες σημαδούρες γεμάτες φελιζόλ, σωλήνες, μπετόνια, φελιζόλ που με τον καιρό έχει διασπαστεί σε μικρότερα κομμάτια και έχει απλωθεί παντού στη στεριά ή επιπλέει στη θάλασσα. Οι εικόνες είναι σοκαριστικές και μας γεμίζουν θυμό και θλίψη. Απομακρυνόμαστε από την παραλία αλλά πριν φύγουμε ρίχνουμε μια ματιά και στις εγκαταστάσεις στη στεριά. Τα κτίρια είναι ερειπωμένα και παντού γύρω υπάρχει παρατημένος εξοπλισμός, κυρίως από πλαστικό, που σιγά σιγά διαλύεται, καθώς είναι εκτεθειμένος στον καιρό.
Εντελώς απογοητευμένοι επιστρέφουμε στο σκάφος. Η μονάδα αυτή κάποτε θα ήταν ένα ζωντανό κύτταρο για την περιοχή. Μια γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο μας το επιβεβαιώνει. Πρόκειται για τα ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΙΘΑΚΗΣ. Τα ιχθυοτροφεία λειτουργούσαν από το 1988 παράγοντας τσιπούρες, λαβράκια, σαργούς, μυτάκια, φαγκριά και συναγρίδες, κυρίως για εξαγωγή. Εδώ λειτουργούσε ιχθυογεννητικός σταθμός και μονάδες πάχυνσης, ενώ απασχολούνταν 46 άτομα. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς έκλεισε η μονάδα. Η τελευταία συνέλευση των μετόχων φαίνεται να έγινε το 2017. Ίσως ήταν κι αυτή θύμα της οικονομικής κρίσης μιας και ο κλάδος της ιχθυοκαλλιέργειας ήταν από τους πρώτους που επηρεάστηκαν. Όπως και να έχει σήμερα αποτελεί μια τεράστια εστία ρύπανσης και αυτό δεν επιτρέπεται να συμβαίνει. Σίγουρα κάποιος θα πρέπει να είναι υπεύθυνος να μαζέψει αυτό το χάλι. Θα το ψάξουμε λοιπόν λιγάκι και θα επανέλθουμε. Εντωμεταξύ, εάν κάποιος από σας γνωρίζει κάτι παραπάνω, παρακαλούμε να μας ενημερώσει.