ΓΕΦΥΡΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ… ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

Οι καιροί απαιτούν άλματα και κόντρα αλλαγή πορείας, μα εμείς προσπαθούμε να στηριχτούμε σε επικίνδυνες γέφυρες.
Τα τελευταία χρόνια προωθείται ως απάντηση στο ενεργειακό πρόβλημα η χρήση του φυσικού αερίου, ως καύσιμο γέφυρα, προκειμένου να μεταβούμε σταδιακά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Όπως διαβάζουμε σε κείμενο του Γιάννη Παπαδημητρίου από την εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο: Τι σημαίνουν τελικά οι εξορύξεις υδρογονανθράκων; :
"Από τη συζήτηση για το φυσικό αέριο απουσιάζουν κατά κανόνα κάποιες διαστάσεις:
– ότι το φυσικό αέριο μπορεί να είναι «φιλικότερο» από το πετρέλαιο αλλά όχι και «φιλικό».
– ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ της χρήσης του αερίου για θέρμανση και της χρήσης για παραγωγή ενέργειας ή στη βιομηχανία, όπου έχει απώλειες απόδοσης της τάξης του 70 %.
– ότι η εκμετάλλευσή του απαιτεί συμπίεση και επομένως οι εγκαταστάσεις του εγκυμονούν διαρκείς κινδύνους εκρήξεων με πολλά παραδείγματα διεθνώς (το φονικότερο είναι η έκρηξη υγραερίου στην Ούφα της Σιβηρίας με 600 νεκρούς το 1989, που όμως επισκιάστηκε από το Τσερνομπίλ).
– ότι το βασικό του συστατικό, το μεθάνιο, σε περίπτωση διαρροής προκαλεί αύξηση θερμοκρασίας 23 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα.
– ότι τέτοιες διαρροές είναι συχνές στο fracking (στα ελληνικά υδραυλική ρωγμάτωση), που είναι μια μη συμβατική μέθοδος εξόρυξης αερίου εγκλείστου σε σχιστολιθικά πετρώματα και συνήθως μπαίνει στην ημερήσια διάταξη μετά από την εξάντληση των συμβατικών κοιτασμάτων. Το φράκιγκ είναι μακράν η πιο καταστροφική μέθοδος εξόρυξης και ναι μεν έχει εξασφαλίσει στις ΗΠΑ να γίνουν ξανά, μετά από πολλές δεκαετίες, εξαγωγέας υδρογονανθράκων αλλά έχει καταρυπάνει αρκετές μεσοδυτικές πολιτείες.
– και, τέλος, από τη συζήτηση απουσιάζει φυσικά η διάσταση ότι ο έλεγχος της παραγωγής, της μεταφοράς, της διάθεσης αλλά και της τιμής του φυσικού αερίου, ανήκει σε αδιαφανείς κερδοσκοπικούς κολοσσούς."

Τo φυσικό αέριο λοιπόν μπορεί να προωθείται ως καθαρότερο ορυκτό καύσιμο, μα δεν παύει να είναι ορυκτό καύσιμο, και η επιστημονική κοινότητα είναι ξεκάθαρη ότι πρέπει πάση θυσία να σταματήσουμε την εξόρυξη και καύση ορυκτών καυσίμων άμεσα εαν θέλουμε ο πλανήτης μας να παραμείνει κατοικήσιμος.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του UNEP με τίτλο Production Gap Report (http://productiongap.org/) για τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον στόχο για έναν βιώσιμο πλανήτη και τους στόχους για παραγωγή ορυκτών καυσίμων, εάν προχωρήσουν τα σχέδια για νέες εξορύξεις, θα σημαίνει ότι παράγουμε 120% και 50% περισσότερα ορυκτά καύσιμα έως το 2030 από όσo θα έπρεπε για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε 1,5 ° C ή 2 ° C, αντίστοιχα.

Υπενθυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε στο +1 ° C και τα ακραία φαινόμενα, με ό,τι αυτά συνεπάγονται, είναι ήδη εδώ.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ :

Το ΔΝΤ κυκλοφόρησε το 2015 μια ανάλυση στην οποία εκτιμούσε το πραγματικό κόστος των ορυκτών καυσίμων για την ανθρωπότητα. Κατέληξε ότι κάθε χρόνο οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων επιδοτούνται απ’ όλους εμάς με 5,3 τρισ. δολάρια ή 10 εκατ. δολάρια το λεπτό καθημερινά!
Το ποσό ισοδυναμεί με το 6,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ και είναι μεγαλύτερο αυτού που ξοδεύουν όλες μαζί οι κυβερνήσεις του κόσμου για την Υγεία.
Οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι ρυπαίνοντες δεν πληρώνουν δεκάρα για τα κόστη που επωμίζονται οι κυβερνήσεις εξαιτίας της καύσης των υδρογονανθράκων.
Σε αυτά τα κόστη περιλαμβάνεται η ζημιά που προκαλείται στους τοπικούς πληθυσμούς από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας καθώς και στους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο από τις πλημμύρες, ξηρασίες και καταιγίδες που πυροδοτεί η αλλαγή του κλίματος. Ανεξάντλητα κοιτάσματα... κοινωνικής ανευθυνότητας (Εφημερίδα των Συντακτών 06.03.2017)

Οι Αγωγοί Ορυκτού Αερίου Τροφοδοτούν Συγκρούσεις

Σε ολόκληρο τον κόσμο οι βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων έχουν γραπωθεί στο ορυκτό αέριο ως σωτήρια λέμβο, ψευδώς ισχυριζόμενες πως σαν καύσιμο είναι “φιλικό προς το κλίμα”, ενώ προωθούν με ραγδαίους ρυθμούς την κατασκευή νέων υποδομών ορυκτού αερίου. Καθώς η βιομηχανία του ορυκτού αερίου επεκτείνεται τις τελευταίες δεκαετίες, αυξάνονται παράλληλα οι γεωπολιτικές συρράξεις γύρω από τα έργα ορυκτού αερίου. Αυτές οι εξελίξεις χτίζουν πάνω σε μία ήδη εκτενή ιστορία συγκρούσεων για το πετρέλαιο και γενικότερων εξτρακτιβιστικών και νεο-αποικιοκρατικών πρακτικών που παρατηρούνται όποτε προκύπτει πιθανότητα εξερεύνησης αερίου και πετρελαίου.

Δείτε πώς το ορυκτό αέριο προκαλεί εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο: Η περίπτωση του Αγωγού EastMed-Poseidon